Koken voor moeilijke vrienden
Emil neemt ontslag en gaat doen wat hij het liefst doet; koken. Zijn man en vrienden staan volledig achter zijn besluit. Ze eten graag wat de pot van Emil schaft want voor elke allergie, intolerantie, structuurgevoeligheid of principiële keuze heeft Emil een lekkere oplossing.
Volgens zijn vrienden moet de kookvisie van Emil de wereld in. Dus Emil gaat schrijven over koken. Recepten, columns en boeken. Succes blijft uit. Als columnist overleeft hij zijn proefperiode niet. Zijn kookboek wordt vriendelijk ontvangen, maar slecht verkocht. Zijn tweede boek komt niet van de grond.
Van zijn man en vrienden moet hij volhouden, maar Emil vindt het eigenlijk wel best, het gebrek aan succes. Dat stuit op onbegrip en de etentjes bij Emil worden minder leuk. Schurende gesprekken en ongemakkelijke stiltes. Soms ruzie. De vrienden zijn teleurgesteld. Hij is zichzelf niet meer. Emil vindt juist dat hij zichzelf heeft gevonden.
Emil begint een chambre d’hotes. Alleen, op een eenzame locatie. Bezoekers kunnen er slapen en eten wat de pot schaft. Vanzelfsprekend houdt Emil rekening met moeilijke eters. Dat is nu eenmaal wat hij doet. Emil is gelukkig. Zijn gasten ook.